Lezen wordt anders als je het idee hebt dat je de schrijver van het boek kent. Dan zou je in dit geval op twee manieren uit kunnen leggen. Enerzijds is het boek zo herkenbaar en goed geschreven dat het je constant naar de strot grijpt. Anderzijds is de schrijver ook de zoon van een leuke collega. Dat laatste was in eerste instantie een belangrijke reden het boek te lezen.
Wat gaat er om in het hoofd van iemand waarvan een goede vriend zelfmoord pleegt? Had je het aan moeten zien komen? Had je het kunnen voorkomen? Waarom heeft hij het gedaan…? Hoe bizar is het om een sms’je te krijgen van iemand die zich in de minuten daarna van het leven beroofd? Peter Zantingh, de schrijver, geeft in heldere (mannelijke) taal de zoektocht naar antwoorden weer. Hij schakelt mooi tussen heden en verleden, waardoor het beeld van een fijne jeugd en hechte vriendschappen ontstaat. Vriendschap die uiteindelijk toch ingeruild wordt voor studie, werk en het meisje. Maar… die als het er echt op aankomt toch wel heel erg diep zit. Ik zou dit boek op het verlanglijstje voor Sinterklaas zetten, want het is een absolute aanrader.
Vriend: iemand die tijdens je leven tegen je zegt, wat anderen na je dood vertellen.’
Kwootjes
